حیلہ

بیا ...
دستم بگیر و 
یاری ام کن 

دوباره 
بر لبانت 
جاری ام کن

کجائی 
نازنین ..
شب اشک ها
اشک

 به بالینم 
بیا ..
دلداری ام کن
 
تو چشم 
پر زخون 
دیدی ؟ 
ندیدی !! 

مرا دریاب 
آنگه 
یاری ام کن

بهنام بهامین

مگر شود

کہ نام تو
زدفترم
جداشود

طنین 
خندہ ھاے تو
زخاطرم 
رھا شود

 برو بدان
کہ عشق تو 
زدل
جدا نمے کنم

 اگر کہ 
بند بند
من
زھم
جدا جدا 
شود

 مسافرے
بہ شھر دل 
برو خدا
بہ ھمرھت

 ولے بدان
کہ عاشقت
زھجر تو
فناشود

 بہ گاہ رفتنت 
بدان
کہ جان
بہ در نمےبرد

زبعد تو 
اگر دلش
بہ این جفا 
رضا شود

بھنام بھامین

یاد تو 
این خانه را 
صحرای محشر 
می کند 

گاه 
اشک و خنده را 
با هم برابر 
می کند 

زلف را 
گاهی پریشان کن 
چه باک 
از مدعی 

خال رویت 
بارها 
بیگانه یاور 
می کند 

جان فشانی های 
یارانت 
ز سوز عشق 
توست 

وای 
بر هر دل 
که گاهی 
یاد دلبر
می کند 

کربلا 
بازار 
عشق و عاشقی 
ای بی خبر 

بوسہ ے شمشیر 
بس گلها 
که پر پر 
می کند

بهنام بهامین

گم گشته ای 
میان خیالم 
مرا ببخش ... 

آسیب دیده ای 
ز جدالم 
مرا ببخش ...

عشقت
 بسوخت 
بی پرو بالم 
مرا ببخش ...

هرگز نمی روی 
ز خیالم 
مرا ببخش ...

بهنام بهامین

چرا کوچه
چرا مهتاب
چرا شب

که من
هر روز

تب دارم
تورا
تب

بهنام بهامین

تو
دلیل گریه های من
نیستی
من
از خودم
دلگیرم

بهنام بهامین